این فیلم ساختاری مستندگونه دارد و با امکانات محدودی ساخته شده و داستان آن در یک تاکسی در تهران میگذرد که رانندگی این تاکسی خود جعفر پناهی است. در آغاز فیلم این شبهه وجود دارد که مسافران از وجود دوربینها آگاهی ندارند و موضوعات مورد بحث اتفاقی و تصادفی هستند، اما روند فیلم خلاف این تصور را تقویت میکند…
درامکمدی
در کل فیلم خوبی بود، ولی یه نکته داره:
صحنه های اکشنش رو فدای شخصیت پردازی و بیوگرافی کاراکتر رابرت مککال کرده(که به نظرم کار بدی نبوده) و البته بازم چیزای گنگ توش کم نیستن.
ولی در همین حد بوده که بگه شاید اینجا برای رابرت مککال حکم آخر بازی و بازنشستگی رو داره.
به نظرم خیلی بهتر شد، چون یهجورایی مثل جان ویک میتونه یه پایان خوب باشه، البته چون جان ویک توی همون اوایل زندگیش معلومه دیگه تا آخر با اکشن پیشروی کردن
اما مککال نه، کاملا به زور از بیوگرافیش حرف زده شد(تو دو قسمت قبل) پس بایستی که اینجا یه ترمز دستی برای اکشنش میکشیدن و به شخصیتش که تا حد فاحش و زیادی گنگ بود میرسیدن.
انتظارها از اکولایزر بخاطر عالی بودن نسخه های قبل و شخص دنزل واشینگتن بالا بود
داستان تکراری
اکشن کم
شخصیت پردازی ضعیف
در کل با یک فیلم متوسط طرفین و دیدنش خالی از لطف نیست
بالاخره یک طرف قضیه دنزله عزیزه و تنهایی فیلمو تو گیشه یدک میکشه
نمره 6 از 10